همانطور که در بالا ذکر شد، قرار گرفتن پوست در معرض نور UV باعث تولید ROS می شود. این رادیکال‌ها پتانسیل شروع واکنش‌های زنجیره‌ای یا آبشاری را دارند که به سلول‌ها آسیب می‌رسانند. اثرات مضر ROS به صورت تغییرات شیمیایی مستقیم در DNA سلولی، غشای سلولی و پروتئین های سلولی از جمله کلاژن رخ می دهد.

بار اکسایشی همچنین رویداد های سلولی خاصی را تحریک می کند که با عوامل تکثیری مانند ROS فاکتور رونویسی را ارتقاء می دهد و تولید ماتریکس متالوپروتیناز (MMP) را افزایش می دهد و منجر به تجزیه کلاژن می شود. بار اکسایشی فاکتور رونویسی هسته ای کاپا (NFkB) B را القا می کند. این باعث تولید تعدادی واسطه می شود که به التهاب و پیری پوست کمک می کند. همچنین سطح mRNA الاستین را در فیبروبلاست های پوستی افزایش می دهد. این ممکن است تغییرات الاستوتیک مشاهده شده در پوست فوتو پیر را توضیح دهد.

آنتی اکسیدان ها برای خنثی کردن ROS تشکیل شده در اثر قرار گرفتن در معرض UV ضروری هستند. توجه به این نکته مهم است که ویتامین سی در برابر UVB (290-320 nm)  و UVA (320-400 nm)به یک اندازه موثر است. دوزهای کوچک مکرر UVA در مقابل UVB که بیشتر اپیدرم را تحت تأثیر قرار می دهد، 30 تا 40 برابر عمیق تر به پوست نفوذ می کند. UVA، باعث جهش و تخریب کلاژن، الاستین، پروتئوگلیکان ها و دیگر ساختارهای سلولی پوستی می شود. بنابراین، UVA  باعث پیری پوست و احتمالاً ایجاد ملانوم می شود. UVB  باعث آفتاب سوختگی، ROS، جهش های اپیدرمی و سرطان پوست می شود. کرم‌های ضدآفتاب زمانی که به درستی استفاده شوند، از اریتم ناشی از اشعه ماوراء بنفش و جهش‌های دایمر تیمین که به سرطان‌زایی پوست کمک می‌کنند، جلوگیری می‌کند. با این حال، کرم های ضد آفتاب تنها 55 درصد از رادیکال های آزاد تولید شده در معرض اشعه ماوراء بنفش را مسدود می کنند. با پیشگیری از اریتم ناشی از اشعه ماوراء بنفش، تشکیل سلول های آفتاب سوختگی و القاء ترمیم کلاژن می توان از عامل نور جلوگیری کرد. برای بهینه سازی محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش، استفاده از کرم های ضد آفتاب همراه با یک آنتی اکسیدان موضعی مهم است. ویتامین سی اشعه ماوراء بنفش را جذب نمی کند اما با خنثی کردن رادیکال های آزاد یک اثر محافظتی در برابر اشعه ماوراء بنفش اعمال می کند، در حالی که این اثر در کرم های ضد آفتاب دیده نمی شود. در شرایط آزمایشگاهی، نشان داده شده است که مصرف 10% ویتامین سی موضعی، کاهش آماری اریتم ناشی از UVB را تا 52% و تشکیل سلول های آفتاب سوختگی را تا 40.60% نشان داد.

اگرچه ویتامین سی به تنهایی می تواند محافظت از نور را فراهم کند، اما در ارتباط با ویتامین ای که عملکرد ویتامین سی را چهار برابر می کند، بهترین عملکرد را دارد. ویتامین سی هیدروفیل به بازسازی ویتامین  ای، یک آنتی اکسیدان لیفوفیلیک کمک می کند. بنابراین، ویتامین سی و ویتامین ای با هم به ترتیب از بخش های آب دوست و چربی دوست سلول محافظت می کنند. ویتامین سی و ویتامین ای به طور هم افزایی آسیب مزمن اشعه ماوراء بنفش را با کاهش قابل توجه آپوپتوز سلولی و تشکیل دایمر تیمین محدود می کنند.